Իշխանությունները վիզ դրած խաղաղություն են տենչում։
Տենչում են մուրացիկի համառությամբ։
Կապիտուլյանտի խաղաղասիրությունը վարակել է և իր հպատակներին։ Բոլոր խնջույքները սկսվում և ավարտվում են խաղաղության համար բաժակ բարձրացնելով։
Չեն էլ մտածում, թե իրենց ուզածից թշնամին ուզու՞մ է, թե՞ ոչ։
Ո՞վ է տեսել մի երկիր` առանց զարգացման ծրագրի, առանց բանակը զորացնելու մտադրության, առանց դաշնակիցների և զինուժի, բան ու գործը թողած խոսա միայն և միայն խաղաղոււթյունից։
Խաղաղությունը չի կարող պետության դոկտրինա լինել. ԽԱՂԱՂՈՒԹՅՈԻՆ ԿԱՄ ԼԻՆՈՒՄ Է, ԿԱՄ ԷԼ ՉԻ ԼԻՆՈՒՄ։ Խաղաղության հասնելու միայն մի ճանապարհ կա` լինել զորեղ, հզոր, միասնական, խելոք, դիվանագետ...
Շարունակ հալվա ասելով բերանը չի քաղցրանա։
Ով շատ, անչափ, խելքից դուրս, անհամբեր խաղաղություն է փնտրում, ես գիտեմ նրա տեղը։
Թող դիմեն ինձ և ես անհատույց, առանց մի որևէ հետին մտքի ցույց կտամ նրա գտնվելու վայրը։
Հիմա ամենխաղաղ տեղը ՍՏԵՓԱՆԱԿԵՐՏՆ Է։
Լևոն ՋԱՎԱԽՅԱՆ